Żaden człowiek nie chciałby funkcjonować bez możliwości słuchania odgłosu śmiechu najmłodszych czy też czułych słów szeptanych do ucha przez bliską osobę.

Nikt również nie chce żyć bez możliwości usłyszenia ślicznych dźwięków natury: szelestu liści, śpiewu ptaków czy też szumu fal albo trzasku żarzących się kłód drewna w ognisku.

Żeby słyszeć, mamy oczywiście mózg oraz dwoje uszu. Jeżeli posiadamy prawidłowy słuch, umiemy rozróżniać zarówno niskie tony (choćby ruch uliczny albo kontrabas), jak i tony wysokie (świergot ptaków czy też dźwięk skrzypiec). W rzeczywistości zakres ludzkiego słuchu obejmuje częstotliwości od około 20 do 20 000 Hz. Ponadto warto wiedzieć, że poprawny słuch jest w stanie przetworzyć tak ciche odgłosy jak przykładowo bzyczenie komarów, jak i bardzo głośne, np. silnik odrzutowca. Odpowiada to natężeniu dźwięków od paru do ponad 120 dB. Nasz mózg jest znakomicie dostosowany do rozróżniania języka. Może sobie poradzić z tym w różnych okolicznościach oraz w wielu aspektach.

Nieważne, czy jesteśmy aktualnie na spotkaniu w kawiarni, czy może prowadzimy rozmowę telefoniczną lub (wybielanie zębów wałbrzych) uczestniczymy w jakimś wykładzie, nasz mózg może przefiltrować wiele nieważnych odgłosów oraz skoncentrować się jedynie na takich, które są dla nas w konkretnej sytuacji istotne. Zdolność ta daje okazję śledzenia chociażby konkretnego instrumentu podczas trwania jakiegoś koncertu czy przeprowadzanie poufnej rozmowy w stosunkowo gwarnym otoczeniu. Dzięki mózgowi moglibyśmy słyszeć dźwięki z dowolnej strony oraz możemy rozróżnić kierunek, skąd dany dźwięk pochodzi.

Zezwala to nam na określenie, skąd dokładnie dany odgłos dochodzi, jaka jest przybliżona wysokość pomieszczenia, w którym przebywamy oraz czy w naszym pobliżu jest jakakolwiek przeszkoda.